Antonis Liakos

.

.Κρίση-μα Σεμινάρια

5η Φεβρουαρίου 2013

ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ, ΑΝΕΡΓΙΑ και το μέλλον της εργασίας

Εισηγήσεις: Γιάννης ΚΟΥΖΗΣ (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Κωνσταντίνος ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (ΕΚΠΑ), Μαρία ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗ, Ιορδάνης Ψημμένος (Πάντειο Πανεπιστήμιο),

Συντονισμός: Σάββας Ρομπόλης ( ΙΝΕ/ΓΣΕΕ)
Η Απασχόληση, ως πεδίο σύζευξης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής,
αποτελεί τον πλέον επηρεαζόμενο τομέα από την εφαρμογή των μνημονιακών
πολιτικών. Τομέας που θίγεται πολύπλευρα με δραματικές κοινωνικές
επιπτώσεις: πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας, σημαντική μείωση των
μισθολογικών επιπέδων με έμφαση σε οριζόντιες περικοπές, κατάργηση ή
αποδυνάμωση επιδομάτων, δραματικές αλλαγές στο πεδίο των εργασιακών
σχέσεων, άρση της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα, ακόμη μεγαλύτερα
επίπεδα ευελιξίας στην αγορά εργασίας, διευκόλυνση των απολύσεων, κ.α.
Πολιτικές που υλοποιούνται ταυτόχρονα με την σαρωτική αύξηση των
επιπέδων ανασφάλιστης εργασίας και οδηγούν τους πολίτες παραγωγικής
ηλικίας σε απώλεια κάθε προοπτικής για επαγγελματική αποκατάσταση και
ανέλιξη. Επιπρόσθετα ωθούν τους νέους με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, ένα
ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, προς την επιλογή της μετανάστευσης στο
εξωτερικό.

Εντούτοις, τα μέτρα αυτά δεν έρχονται σε σύγκρουση με τις κατευθύνσεις
των τελευταίων ετών στο πεδίο της απασχόλησης. Εδώ και χρόνια
παρατηρείται τόσο σε κοινοτικό όσο και σε εθνικό επίπεδο η κλιμακωτή
συρρίκνωση εργασιακών δικαιωμάτων, μισθολογικών επιπέδων, προστασίας της
απασχόλησης εν γένει. Αυτό που αλλάζει με το μνημόνιο είναι ότι, πλέον,
συντελείται η ολοκληρωτική απορρύθμιση των παραπάνω και μάλιστα με τρόπο
απότομο και οδυνηρό. Πρόκειται για μια ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη πολιτική
που οδηγεί στη διάλυση οποιουδήποτε εργασιακού κεκτημένου. Συνιστά ένα,
μακροπρόθεσμα, κοινωνικά μη βιώσιμο εργασιακό μοντέλο. Μοντέλο για το
οποίο κρίνεται αναγκαία η αντιπαραβολή μιας εναλλακτικής αναπτυξιακής,
φιλεργατικής και κοινωνικά βιώσιμης πολιτικής απασχόλησης. Στόχος του
σεμιναρίου είναι η ανάδειξη προβληματισμών γύρω από το υφιστάμενο
πλαίσιο της απασχόλησης, το οξυμένο φαινόμενο της ανεργίας και τις
μελλοντικές κατευθύνσεις της εργασίας.

ΕΠΊΣΗΣ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΈΝΟ ΚΡΊΣΗ-ΜΟ ΣΕΜΙΝΆΡΙΟ ‘ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΏΣΙΜΗ ΚΑΙ ΔΊΚΑΙΗ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΑΣΦΆΛΙΣΗ’ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΊΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΆΤΩ ΣΎΝΔΕΣΜΟ:

Η Ελλάδα που βιώνουμε έχει αποκτήσει πια τα χαρακτηριστικά μιας χώρας μεταμνημονιακής. Το πειραματόζωο δεν βρίσκεται πλέον στην μεταιχμιακή κατάσταση να δεχτεί το πείραμα ή να αντισταθεί. Το έχει ήδη υποστεί. Τα σημερινά χαρακτηριστικά φωτογραφίζουν την επόμενη μέρα. Οι δανειακές δεσμεύσεις θα εξυπηρετούνται αφαιμάσσοντας την κοινωνία που θα βαλτώνει σε κατάσταση πτώχευσης και ενδημικής ανεργίας, η διακυβέρνηση θα ασκείται με ένα μείγμα κυνισμού και βίας που εξαϋλωσε τη δημοκρατία, οι όποιες επενδύσεις θα επιχειρούνται στη γκρίζα περιοχή μεταξύ νομιμότητας και ανομίας, και η ακροδεξιά θα φουσκώνει με τα περισσεύματα του αδιέξοδου θυμού. Νέα μνημόνια δεν αποκλείονται, άλλωστε είναι πλέον η κανονικότητα μιας νέας διακυβέρνησης. Η ιδιοτέλεια. η φαυλότητα και η τσαπατσουλιά που κατήγγελλαν οι φιλομνημονιακοί πολιτικοί και διανοούμενοι θα συνεχίσει να υπάρχει, έχει ήδη δώσει λαμπρά δείγματα νέας προσαρμογής. Και το νέο μοντέλο οικονομίας και δημόσιων πολιτικών εξυπηρετεί επιδιώξεις δια-εθνικών και εθνικών ομίλων με προνομιακή πρόσβαση στα νέα διευθυντήρια της χώρας, στην τρόικα και την task force. To σκάνδαλο Παπακωσταντίνου είναι το πρώτο, αλλά όχι το τελευταίο, στο οποίο αποκαλύπτεται η διαβολική ουρά των αγγέλων της κάθαρσης. Η χώρα δεν μπήκε σε έναν αγνό νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Η διαπλοκή και η αρπακτικότητα ακολούθησαν την συνταγή του Γατόπαρδου: να αλλάξουν όλα, και προπαντός ο συσχετισμός δυνάμεων, για να μπορούν να μείνουν τα ίδια και για τους πολλούς να γίνουν χειρότερα.
Τι κάνουμε σε αυτή την νέα φάση; Το σύνθημα «δεν θα περάσουν τα μέτρα» είναι παλιό. Τα μέτρα πέρασαν. Γιατί δεν εξεγέρθηκε η κοινωνία; Η μήπως ηττήθηκε; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Οι εξεγέρσεις, ή οι μείζονες αλλαγές, δεν συμβαίνουν όταν τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Δεν συμβαίνουν στην καθοδική πορεία του κύκλου. Όταν οι προσδοκίες σβήνουν και ο φόβος παραλύει δημιουργούνται συναισθήματα ματαίωσης. Πότε συμβαίνουν; Όταν τα πράγματα ακόμη κι αν δεν έχουν καλυτερέψει, δημιουργούν προσδοκίες βελτίωσης. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Γιατί ενδέχεται τις προσδοκίες αυτές να τις απορροφήσει προς όφελός του το μπλοκ εξουσίας. Εκεί που συμβαίνουν είναι όταν αυτές οι προσδοκίες ματαιώνονται. Στο σημείο δηλαδή που συμβαίνει μια ανάσχεση στην πρώτη εκκίνηση της ανοδικής πορείας του κύκλου. Δεν βρισκόμαστε ακόμη στη στιγμή αυτή. Η κρίση είναι μια άγνωστη πορεία με σκαμπανεβάσματα. Μια κρίση στον ευρωπαϊκό νότο, ή μια ύφεση στην υπόλοιπη Ευρώπη, ή ένα απρόβλεπτο γεγονός, εσωτερικό ή εξωτερικό, μπορεί να ανατρέψει δραματικά το κλίμα φαινομενικής σταθεροποίησης που φαίνεται πως εισήλθε η χώρα μετά την ομαλή εκταμίευση των δανείων. Γιατί συνολικά η κατάσταση είναι κρίσιμη και αμφίρροπη.
Πρέπει να προετοιμαστούμε όχι για τη στιγμή της καταστροφής, αλλά για την επόμενη. Και γι’ αυτή χρειάζεται ένα όραμα αλλά και ένα σχέδιο. Όραμα που να εμπνέει αλλά και ρεαλιστικό. Που επανακαθορίζει τα όρια του πραγματικού. Και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από το τι κοινωνία θέλουμε, από το ποια Ελλάδα προσδοκούμε. Έως τώρα οι «μεταρρυθμίσεις» περιβάλλονται με μια λογική τιμωρητική. Το παραλήρημα περί πολιτικού κόστους, λαϊκισμού, τόλμης και ορθολογισμού δεν ήταν παρά συγκάλυψη πολιτικών κοινωνικής αδικίας, ελιτισμού και αυταρχισμού. Εμείς θέλουμε μεταρρυθμίσεις που να εμπνέουν και να εμπνέονται από αξίες και αρχές καθολικές. Το κριτήριο ανάμεσα στην πρόοδο και στη συντήρηση είναι η εμπιστοσύνη ή η δυσπιστία στις δυνατότητες βελτίωσης των ανθρώπων. Επομένως θέλουμε ένα σχέδιο μεγάλης αλλαγής που να έχει εμπιστοσύνη στη δημοκρατία, στους πολίτες. Που ξεκινά από την αρχή της αμοιβαίας δέσμευσης δικαιωμάτων – υποχρεώσεων. Όχι της τιμωρίας.
Αλλά ποιοι είμαστε «εμείς»; Ποιο είναι το υποκείμενο των αλλαγών; Έως τώρα, το υποκείμενο της αντίστασης στις βίαιες αλλαγές που υφίσταται η κοινωνία, προσδιοριζόταν με όρους αρνητικούς. Είναι όλοι αυτοί που χάνουν. Αυτοί που πληρώνουν με τη ζωή τους. Πάνω στη βάση αυτή συγκροτήθηκε ο διαχωρισμός μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί. Ωστόσο τα δυο στρατόπεδα δεν είναι καθόλου συμπαγή. Γιατί και στους μνημονιακούς υπάρχουν εκείνοι που συναινούν στις θυσίες, φοβούμενοι κάθε φορά το χειρότερο, αλλά και στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, υπάρχουν πολιτικές ομάδες, με μετωπικές αντιθέσεις, όπως η ακροδεξιά. Η αποσαφήνιση λοιπόν του «εμείς» αφορά τη συγκρότηση μιας κοινωνικής και ιδεολογικής ηγεμονίας, και ως εκ τούτου πολιτικό πεδίο διαμάχης. Αν λοιπόν η Δεξιά στοχεύει σε μια αμφίπλευρη διεύρυνση του χώρου και της επιρροής της, και προς την ακροδεξιά και προς την κεντροαριστερά (το μεγάλο πατριωτικό ευρωπαϊκό κόμμα), τότε η συγκρότηση ενός αντίπαλου πολιτικού δέους, αφενός δεν πρέπει ούτε είναι δυνατό να διεκδικήσει ολόκληρο τον αντιμνημονιακό χώρο, αφετέρου πρέπει να ρίξει γέφυρες με κόσμο που βρίσκεται πέραν του μνημονιακού συνόρου, αλλά δεν έχουν απεμπολήσει την εμπιστοσύνη τους στη δημοκρατία, στο κοινωνικό κράτος, στο σεβασμό της ετερότητας. Και από τον κόσμο αυτό δεν πρέπει να περιμένει κανείς ότι θα μεταστραφεί. Πρέπει να συναντηθεί μαζί του στη δημιουργία ενός νέου «εμείς».
Αλλά σε ποιο πεδίο θα γίνει η συνάντηση; Γιατί αυτός ο κόσμος δεν θα στραφεί στην θρυλλούμενη Κεντροαριστερά; Για δυο λόγους. Πρώτο γιατί τα ενταγμένα και τα ανένταχτα οικοδομικά της υλικά είναι φθαρμένα, διαπλεκόμενα, παιδιά των κομματικών σωλήνων σε αναζήτηση επαγγέλματος και οπαδών. Όσο και να θορυβούν για το καινούργιο, δεν συλλαβίζουν παρά την κυρίαρχη τεχνοκρατική και νεοφιλελεύθερη γλώσσα. Ακκίζονται με ένα ναρκισσιστικό μοντερνισμό, κενό ουσίας και περιεχόμενου. Ο ευρωπαϊσμός τους είναι ρηχός και επαρχιώτικος. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν μπορείς να συγκροτήσεις κεντροαριστερά, κυβερνώντας με τη Δεξιά, και όπως στη περίπτωση του Πασόκ, όντας όμηρός της. Το πεδίο συνάντησης με τον κόσμο αυτό δεν θα είναι όμως η απόκρουση του μνημονίου. Το πεδίο της συνάντησης θα είναι η μετάβαση από την αντιμνημονιακή πολιτική της ανάσχεσης στην πολιτική της δημιουργίας που θα βγάλει την Ελλάδα από το μεταμνημονιακό βάλτο που βρίσκεται τώρα. Και αυτό δεν μπορεί να είναι μια στιγμιαία πράξη (λ.χ. ακύρωση των όρων του μνημονίου ή επαναδιαπραγμάτευση). Αυτό θα είναι ένα διαφορετικό σχέδιο κοινωνίας, μια πρόταση για μια νέα κοινωνική σύμβαση. Μια συμμαχία με τα πιο παραγωγικά και τεχνολογικά πιο προηγμένα στρώματα του νεανικού παραγωγικού πληθυσμού, που ακυρώνονται από τις μνημονιακές πολιτικές.
Το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που καλλιεργεί η ΝΔ τις τελευταίες εβδομάδες, αποσκοπεί στο να αποτρέψει αυτές τις διεργασίες συγκρότησης μιας νέας προοδευτικής ηγεμονικής υποκειμενικότητας. Το ζήτημα είναι αν θα μπει κανείς στην παγίδα αυτή, ή αν θα πρέπει να την υπερβεί, μεταφέροντας τον πόλεμο στο πεδίο που ο αντίπαλος έχει το μεγαλύτερο μειονέκτημα. Δηλαδή στο πεδίο του εναλλακτικού σχεδίου για την κοινωνία.

Εφημερίδα των Συντακτών, 26-27 Ιανουαρίου 2013

ΚΡΙΣΗ-ΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ
3ος κύκλος
Κοινωνία σε κρίση – κοινωνία σε (ανα)συγκρότηση

 Κοινωνική πολιτική σε κρίση

• Δήμος – Δημόσιο – Δημοκρατία
Τα κρί-σημα σεμινάρια, ένα χρόνο τώρα, έχουν δημιουργήσει μια παράδοση δημόσιου φόρουμ με τις εβδομαδιαίες συναντήσεις και συζητήσεις. Αρχικός σκοπός ήταν να σπάσει η μονοτονία του λόγου για την κρίση, η συγκριτική και πολύπλευρη κατανόηση της, η μελέτη των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων της στην κοινωνία. Στόχος ήταν να αλλάξουμε το αφήγημα της κρίσης. Μας απασχόλησαν οι πολιτικές μετατοπίσεις και οι ευρύτερες δυναμικές των εκλογικών αποτελεσμάτων, και προπαντός η αντιμετώπιση του κινδύνου του φασισμού. Η νέα περίοδος του Φθινόπωρου αφορούσε τη συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις και τις τομές που πρέπει να γίνουν στο ελληνικό κράτος, καθώς και την αντιμετώπιση του φασισμού. Στη νέα περίοδο θα προσεγγίσουμε μερικά από τα μείζονα ζητήματα: απασχόληση και δικαιώματα στην εργασία, κοινωνικές ασφαλίσεις, εκπαίδευση, δικαιοσύνη. η έννοια των κοινών, η πορεία στην Ευρώπη. Θα ξανασυζητήσουμε την έννοια της δημοκρατίας. Οι μεταρρυθμίσεις, ως έννοια και ως περιεχόμενο, έγινε αντικείμενο πειρατείας από τις κυρίαρχες πολιτικές, που τις ταυτίζουν με τις απορρυθμίσεις των δημοκρατικών κανόνων και την καταστροφή του κράτους πρόνοιας, με τη δημιουργία μιας κοινωνίας στην οποία οι αβυσσαλέες ανισότητες και ο αυταρχισμός θα αποτελούν τη φιλοσοφία της. Αυτή είναι η φιλοσοφία των μνημονίων. Η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει πίσω, στο 2009. Από την κριτική όμως πρέπει να περάσουμε στις προτάσεις. Πώς θα είναι το μέλλον; Πώς θα υπερασπίσουμε την κοινωνία από τη διάλυση, πώς θα υπερασπίσουμε τη δημοκρατία; Τι είδους κοινωνία θέλουμε; Πώς θέλουμε να είναι η Ελλάδα που θα προκύψει από αυτή τη μεγάλη κρίση; Αυτό θα είναι το αντικείμενο που τα σεμινάρια θα προσεγγίσουν από πολλές πλευρές.

Τα σεμινάρια θα πραγματοποιούνται κάθε Τρίτη απόγευμα, στις 19.15, στο αμφιθέατρο «Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 60.

Πρόγραμμα σεμιναρίων

29η Ιανουαρίου 2013
ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Εισαγωγή στα σεμινάρια: Αντώνης ΛΙΑΚΟΣ (ΕΚΠΑ)
Εισηγήσεις: Άγγελος ΣΤΕΡΓΙΟΥ (ΑΠΘ), Χρήστος ΜΠΑΓΚΑΒΟΣ (Πάντειο Πανεπιστήμιο)
Συντονισμός: Νίκος ΚΟΥΡΑΧΑΝΗΣ (υπ. διδ., Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου)

5η Φεβρουαρίου 2013
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ, ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Εισηγήσεις: Γιάννης ΚΟΥΖΗΣ (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Κωνσταντίνος ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (ΕΚΠΑ), Μαρία ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗ, Ιορδάνης ΨΗΜΜΕΝΟΣ (Πάντειο Πανεπιστήμιο),
Συντονισμός: Σάββας ΡΟΜΠΟΛΗΣ ( ΙΝΕ/ΓΣΕΕ)

12η Φεβρουαρίου 2013
Ο ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΚΡΙΣΗ
Εισηγήσεις: Σοφία ΒΙΔΑΛΗ-Νίκος ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ (ΔΠΘ), Νίκος ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (ΑΠΘ)
Συντονισμός: Κλειώ ΠΑΠΑΠΑΝΤΟΛΕΩΝ, (δικηγόρος, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου)

19η Φεβρουαρίου 2013
Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ
Εισηγήσεις: Διονύσης ΓΡΑΒΑΡΗΣ (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Γιάννης ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ (βουλευτής), Μαρία ΠΕΤΜΕΖΙΔΟΥ (ΔΠΘ)
Συντονισμός: Δημήτρης ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ)

26η Φεβρουαρίου 2013
ΣΕΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΦΟΒΙΑ: «ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ» ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ;
Εισηγήσεις: Ντίνα ΒΑΪΟΥ (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Αλίκη ΚΟΣΥΦΟΛΟΓΟΥ, (υποψ. διδ. ΕΚΠΑ), Δημήτρης ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ (Πανεπιστήμιο Οξφόρδης)
Συντονισμός: Αγγέλικα ΨΑΡΡΑ (ιστορικός, δημοσιογράφος)

5η Μαρτίου 2013
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΜΕΤΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Εισηγήσεις: Ελένη ΒΑΡΙΚΑ, (Université Paris VIII), Αλέξανδρος ΚΙΟΥΠΚΙΟΛΗΣ, (ΑΠΘ), Γεράσιμος ΚΟΥΖΕΛΗΣ, (ΕΚΠΑ)
Συντονισμός: Αθηνά ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ (Πάντειο Πανεπιστήμιο)

12η Μαρτίου 2013
ΠΟΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ;
Σία ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ και Γιάννης ΓΙΑΝΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Πάντειο Πανεπιστήμιο)
Το σεμινάριο θα έχει τη μορφή στρογγυλής τράπεζας με σύντομες παρεμβάσεις από όσους-ες εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους ως τις 28 Φεβρουαρίου. Το αναλυτικό πρόγραμμα θα κυκλοφορήσει την 5η Μαρτίου 2013.

19η Μαρτίου 2013
ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ, ΨΗΦΙΑΚΟΙ «ΔΗΜΟΙ» ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ
Εισηγήσεις: Λεωνίδας ΛΟΥΛΟΥΔΗΣ (Γεωπονικό Πανεπιστήμιο), Γιώργος ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ (Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, P2P Foundation), Κώστας ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ (Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο)
Συντονισμός: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΑΚΗΣ (ΕΚΠΑ-ΑΣΚΙ)

26η Μαρτίου 2013
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Οι ομιλητές θα ανακοινωθούν το επόμενο διάστημα

2α Απριλίου 2013
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ/ΣΕ ΚΡΙΣΗ
Εισηγήσεις: Χριστόφορος ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ (δικηγόρος, Ένωση Ποινικολόγων), Γιάννης ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (δικηγόρος Θεσσαλονίκης), Δημήτρης ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ, (διδ. Νομικής, δικηγόρος Αθηνών)
Συντονισμός: Μιχάλης ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ (Συμβούλιο Επικρατείας, ΑΠΘ)

9η Απριλίου 2013
H ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Εισηγήσεις: Σωτήρης ΒΑΛΝΤΕΝ (Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών), Δημήτρης ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ (βουλευτής)
Συντονισμός: Γιώργος ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ (δημοσιογράφος)
16η Απριλίου 2013

ΥΓΕΙΑ : ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Εισηγήσεις: Θεόδωρος ΖΔΟΥΚΟΣ (ΕΣΥ / Κοινωνικό Γιατρείο Θεσσαλονίκης), Γιώργος Νικολαΐδης (Ινστιτούτο Υγείας Παιδιού)
Συντονισμός: Γιάννης ΚΑΛΟΜΕΝΙΔΗΣ (ΕΚΠΑ)

19η και 20η Απριλίου 2013
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΚΥΒΕΥΣΗΣ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Διημερίδα. Το πρόγραμμά της θα ανακοινωθεί το επόμενο διάστημα.

Τα σεμινάρια θα βιντεοσκοπούνται και θα αναρτώνται στον ιστότοπο της Πρωτοβουλίας.
Ομάδα συντονισμού: Αθηνά Αθανασίου, Σία Αναγνωστοπούλου, Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Νίκος Κουραχάνης, Αντώνης Λιάκος, Δημήτρης Χριστόπουλος

Τα σεμινάρια θα πραγματοποιούνται κάθε Τρίτη απόγευμα, στις 19.15, στο αμφιθέατρο «Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 60.